واقعیت افزوده (AR) چیست؟

شاید برای شما که شنیده‌اید در نمایشگاه مجازی ایران امکان مشاهده محصولات با قابلیت واقعیت افزوده (AR) وجود دارد، این سوال پیش آمده باشد که اصلا واقعیت افزوده چیست و چه معنایی دارد!

• واقعیت افزوده (AR) در نمایشگاه مجازی ایران

واقعیت افزوده را به زبان ساده می توان تجمیع اطلاعات دیجیتالی با محیط اطراف واقعی کاربر در زمان حال تعریف کرد. بر خلاف واقعیت مجازی، که به طور کل یک فضای مجازی ایجاد می کند، واقعیت افزوده از محیط واقعی استفاده می کند و اطلاعات جدید را بر روی آن سوار می کند.

این عبارت برای اولین بار در سال 1990 توسط توماس کادل، یکی از پژوهشگران کمپانی هواپیماسازی بوئینگ به کار برده شد. او به تکنسین های پرواز کمک کرد تا نمایش های دیجیتالی خود را با یک سری نمودارها و گرافیک های مجازی ترکیب کنند و آن را روی واقعیت فیزیکی به نمایش در بیاورند.

یکی از اولین استفاده های تجاری از این مفهوم در زمینه ورزش و در فوتبال آمریکایی و در سال 1998 اتفاق افتاده است. در پخش تلویزیونی فوتبال آمریکایی خط هایی زرد رنگ به صورت دیجیتالی روی تصویر به نمایش در می آید که محل شروع بازی هر یک از دو تیم را مشخص می کند. از استفاده های دیگر ورزشی می توان به نمایش دادن نتیجه بازی در حین پخش بازی در دایره میانی زمین فوتبال و یا نمایش شماره خط هر شناگر و رکورد جهان و المپیک آن رشته در استخر مسابقه شنا اشاره نمود.

انواع واقعیت افزوده:

این فناوری به انواع مختلفی تقسیم می‌شود که هر کدام دارای اهداف و موارد کاربرد مختلفی هستند. در زیر ما به انواع استفاده های آن در حوزه های مختلف اشاره خواهیم کرد.

واقعیت افزوده نشانگرمحور (marker based)

واقعیت افزوده نشانگرمحور که به آن تشخیص عکس هم گفته می شود، از دوربین و برخی از نشانگرهای مجازی مانند کد QR/2D استفاده می کند که در این حالت فقط زمانی که نشانگر توسط reader خوانده می شود، نتیجه حاصل می شود. کاربردهای نشانگر محور از یک دوربین روی دستگاه استفاده می کند تا نشانگر را از هر وسیله دیگر در فضای واقعی تشخیص بدهد. الگوهای متفاوت ولی ساده (مثل QR کدها)، به عنوان نشانگر مورد استفاده قرار می گیرند چرا که این کدها به راحتی تشخیص داده می شوند و نیاز نیروی پردازش خاصی برای خوانده شدن ندارند.

واقعیت افزوده بدون نشانگر (markerless)

واقعیت افزوده بدون استفاده از نشانگر، یکی از پرکاربردترین انواع این فناوری است که همچنین به نام های واقعیت مجازی موقعیت محور، مکان محور یا GPS هم شناخته می شود. این نوع از واقعیت مجازی از یک دستگاه GPS، قطب نمای دیجیتالی، شاب سنج یا یک شتاب دهنده استفاده می کند. موارد یاد شده در دستگاه کار گذاشته شده اند و داده های مورد نیاز را برای اساس موقعیت مکانی شما فراهم می آورند. قدرت فوق العاده زیادی که در این نوع از واقعیت افزوده وجود دارد، قابل دسترس بودن و فراگیر بودن فوق العاده گوشی های هوشمند در عصر حاضر است که عملا کار شناسایی موقعیت را بسیار ساده کرده است و پرکاربردترین نوع آن برای نقشه برداری، پیدا کردن کسب و کارهای اطراف و بقیه کاربردهایی است که نیاز به مشخص کردن موقعیت دارند.

واقعیت افزوده تصویر محور (projection based)

واقعیت افزوده تصویرمحور با انداختن نور مصنوعی بر روی سطوح واقعی کار می کند. کاربردهای این نوع بر مینای تعامل انسانی است. به این صورت که نور بر روی سطوح واقعی تابانده می شود و عد تعامل انسانی (لمس) وارد کار می شود. تشخیص تعامل کاربر با تمایز نور تابانده شده توسط دستگاه دارای واقعیت افزوده و نور ایجاد شده توسط فعالیت انسانی انجام می شود.

واقعیت افزوده بر اساس جای گذاری (superimposition based)

این نوع از واقعیت افزوده به صورت کامل یا جزئی نمای اصلی یک جسم را با یک نمای جدید اضافه شده از همان جسم جایگزین می کند. تشخیص جسم در این نوع نقش اساسی ایفا می کند چرا که اگر این اتفاق نیفتد (شناسایی جسم) به طور کل جایگزینی نماها اتفاق نخواهد افتاد. یک نمونه بارز از این نوع همان است که در نمایشگاه مجازی ایران خواهیم داشت و قادر خواهید بود کالای مورد نظر را قبل از خرید ابتدا به صورت مجازی توسط گوشی یا تبلت خود، به اتاق خود بیاورید!